Diego Domingo

Laatst was ik in het buurtcentrum hier. Normaal op vrijdagmiddag is er "vrije inloop met mij". Dat is historisch ontstaan, zeg maar. Ik gooi dan de toko open en zie wel wie er komt aanwaaien.
Zoals meestal liep het niet storm, één persoon: Diego Domingo. Een in Nederland aangespoelde argentijnse fotolasser. Heeft zo'n beetje over de hele wereld pijpleidingen aaneen gelast zegt ie. De man is in de 70, maar zie eruit als een jaar of 60, best vitaal nog ook.
Diego spreekt beperkt nederlands en compenseert dat met lichaamstaal. Zijn hele lijf vertelt mee. Hij zit, staat, loopt, gebaart, buigt, wijst en mimet dat het een lieve lust is.
Hij komt naar het buurtcentrum om aan de computer te werken. Dat lukt hem maar moeilijk, zoals wel bij meer mensen van die generatie. Hij gaat aan het apparaat zitten en weet het dan verder ook niet. Na het een paar keer verteld te hebben zet ik de machine maar zelf voor hem aan. Er gebeurt vanalles, totdat het scherm tot rust komt bij een inlogvenster. Wat nu? Dat idee.
De computer heeft hij nodig om werk te vinden. Dat gaat allemaal via Internet vandaag de dag. Lijkt me so wieso al een hele opgave, op zijn leeftijd nog werk vinden, en dan ook nog dat gedoe met computers erbij. Maar hij moet wel, hij heeft geld nodig want heeft schulden. Advocaten, deurwachters en rechtbanken hangen hem als een molensteen om de nek. Daar wil hij vanaf, vandaar...
Ik probeer wel te helpen, maar zie dat mijn commentaar niet in vruchtbare aarde valt. Tja, het is uiteindelijk ook een onmogelijke situatie, na je 70ste nog aan de bak als lasser. Dat kan ik niet veranderen.
Terwijl Diego Domingo urenlang met de PC in de weer is, en ik zo af en toe eens kom kijken, ben ik zelf ondertussen met het koffieapparaat bezig. Het ding trof ik verstopt en vuil aan en ben het weer aan de praat gaan brengen. Een buurtcentrum zonder koffie kan nu eenmaal niet. Uiteindelijk lukt het me weer fatsoenlijke koffie te produceren en we drinken samen nog een bak voor ik de tent weer sluit. Wanneer ik er weer ben? Volgende week vrijdag weer. Diego zegt dan weer langs te komen.
Vrolijk nemen we afscheid en met een blij gevoel loop ik naar huis.

Je t'aime... moi non plus

Een franse vriend was zeer verbaasd dat ik Serge Gainsbourg niet kende. Filmer, dichter, componist, zanger, in Frankrijk blijkbaar bekend en een soort cult held, tot Nederland niet zo doorgedrongen. Tenminste niet dat ik er weet van had. Behalve... Bij nader inzien... Middelbare schooltijd... Schuifelen... Het nummer van het nummertje, die kende ik dan weer wel.

Serge Gainsbourg zong dit duet oorspronkelijk met Brigitte Bardot. Hij had een relatie met haar, zo ongeveer rond de tijd dat ik werd verwekt. Brigitte's man, Gunther Sachs las hierover in de pers. Niet over mijn conceptie, maar over het scabreuze lied dat zijn vrouw en haar minnaar hadden opgenomen. Het huis was te klein en Gunther wilde niet dat het werd uitgebracht. Serge liet zich, met tegenzin door Brigitte overhalen en de opname bleef op de plank liggen
Zo ongeveer rond de tijd dat ik werd geboren, brak voor Serge Gainsbourg een nieuwe liefde aan. Ditmaal met de engelse actrice en zangeres Jane Birkin. De tortelduifjes namen de chanson nogmaals op, Jane zong een octaaf hoger dan Brigitte en het werd uitgebracht. Of het komt doordat ik inmiddels op de wereld was zullen we nooit weten, maar deze tweede leg van 'Je t'aime... Moi non plus' werd een schandaal en een succes.

Het huwelijk met Brigitte Bardot hield niet lang stand en Gunther Sachs ging weer zijns weegs. Eerder dit jaar pleegde hij zelfmoord, waarschijnlijk omdat hij aan beginnende Alzheimer leed.

Vijf jaar nadat het plaatje zonder haar een hit werd, trad Brigitte uit de vermaaksindustrie. Sindsdien gebruikt ze haar naam en faam ter bevordering van dierenwelzijn.

De verkering met Jane Birkin hield tot 1980 stand. Hierna verscheen de getalenteerde Serge Gainsbourg vaker ongeschoren en stomdronken in het openbaar en de media. Veelal een beschamend optreden. In 1991, door ziektes gekweld stierf hij aan een hartaanval. Dit eind doet aan Amy Winehouse denken.

Jane Birkin bleef actief als actrice en zangeres. Het huis Hermés voert een lijn exclusieve handtassen met haar naam.

En ik schreef zojuist een blogpost over het nummer van het nummertje.